ச்ச்ச்ச்சீய்….வலிக்குதுடா அண்ணா ஆ….ஆ…ஐயோ டேய் வேணாம்டா விடுடா..!

tamil sex story, Tamil sex video watch online, tamilkamakathaikal, v2.gsm-zona.ru, v2.gsm-zona.ru stories, v2.gsm-zona.ru stories in tamil, v2.gsm-zona.rustories, v2.gsm-zona.rustory, v2.gsm-zona.rum

ரவிக்கு அப்பொழுது பதினெட்டு வயதுதான் ஆகியிருந்தது. கிராமத்தில் பள்ளிப்படிப்பை முடித்துக் கொண்டு, சென்னையில் நல்ல காலேஜில் அப்ளை செய்து, அட்மிஷனும் வாங்கி விட்டான். அவனுடைய தந்தை சுப்பிரமணியம், தன் மூத்த பையன் ராஜுவிடம், ரவியை பத்திரமாக பார்த்துக் கொள்ள சொல்லி, பணமும், சில சாமான்களும் வந்து தந்து விட்டு போனார். ரவி இதற்கு முன் வீட்டை விட்டு எங்குமே போகாதவன். தனியே தங்க வேறு இடமில்லாமல், தன் அண்ணன் வீட்டிலேயே மாடி போர்ஷனில் வாடகை தராமல் செட்டிலாகி விட்டான்.

ரவிக்கும் ராஜுவுக்கும் கிட்டத்தட்ட 16 வருட வித்தியாசம்.ரவி பிறந்ததே, அவனுடைய தாய்க்கு எக்கச்சக்க சங்கடத்தையும், தந்தைக்கு சற்று அவமானத்தையும் தந்தது. முதல் மகன் காலேஜ் சேரும் நேரத்தில், தாய் கர்ப்பமானால் யாருக்குத்தான் சங்கடம் வராது? அதனாலேயே, ரவிக்கு வீட்டில் அவ்வளவாக அக்கறை கிடைக்கவில்லை. ஏனோ தானோ என்றுதான் ரவியின் படிப்பு உட்பட நடந்தது. ராஜுவின் கல்யாண சமயத்தில் கூட, சிலரிடம், ரவியை தூரத்து உறவு என்றுதான் அறிமுகம் செய்தனர். இதை எல்லாம் பொறுத்து கொண்ட ரவி, வீட்டை விட்டு வெளியேற துடித்தது நியாயம்தானே? ரவி வாட்டசாட்டமாக மட்டுமல்ல, புத்திசாலியும் கூட. ராஜு அப்படியில்லை. புத்தகப் படிப்பை தவிர உலக ஞானம் கம்மி. அது மட்டுமல்ல, அடிக்கடி ரவியை குறை சொல்லுவதிலேயே அவனுக்கு அலாதி இஷ்டம். அவனுடைய நண்பர்களுக்கும், ரவியை அறிமுக படுத்தவே கூச்சப் படுவான். இன்னிலையில், ராஜுவின் விட்டில், ரவி எப்படி வசிக்கப் போகிறான் என்று எல்லோருமே கொஞ்சம் சந்தேகப் பட்டாலும், வேறு வழியின்றி, ரவி பொட்டி படுக்கையுடன் வந்திறங்கினான்.

ராஜுவின் மனைவி அனிதாவுக்கு இது அவ்வளவாக பிடிக்கவில்லை என்றாலும், வேறு வழியின்றி ஒப்புக் கொண்டாள். அவளுக்கு கல்யாண நாள் முதலே ரவியை கண்டால் ஒரு ஈடுபாடு இல்லை. இப்பொழுது ரவி அங்கு தங்குவது பிடிக்கவில்லை. ஆனால், ராஜு ஏற்கனவே தந்தையிடம் ஒப்புக் கொண்டதால், வேறு வழியில்லை.

அனிதாவுக்கு வயது 32 ஆனாலும், பார்க்க அழகாக இருப்பாள். ஏழு ஆண்டுகள் முன்தான் அவளுக்கு முதல் பிரசவம் நடந்தது. அழகிய ஆண்பிள்ளை. பெயர் சுதர்சன். செல்லமாக சுது என்று கூப்பிடுவார்கள். சுது இப்போது கிண்டர்கார்டன் பள்ளிக்கு செல்லும் வயதாகிவிட்டது. அனிதாவைப் பார்த்தால், ஒரு 25 வயதுதான் சொல்லலாம். அவளுடைய முகத்தில், இன்னும் அந்த இளமை பொலிவும், அழகும் குறைவில்லாமல் இருந்தது. கண்களின் கீழ்தான் சற்று கருத்து வயதை காட்டியது. சற்று சோர்வும் அவள் கண்களில் தென்பட ஆரம்பித்திருந்தன. நீள அடர்த்தியான கூந்தல், அவளுடைய பின்புறங்களை மத்தளம் அடிக்கும் அளவுக்கு வளர்ந்து தொங்கின. எப்பொழுதுமே அவள் புடவை, ப்ளவுஸ் கட்டுவதுதான் வழக்கம். அழகிய இடை, பிள்ளை பெற்றவள் என்பதை மறுப்பது போல் குறுகியிருந்தது. மார்பகங்கள்,

சுதுவின் பால் குடித்தலால், சற்று பெரிதாகி இருந்தாலும், தொய்வின்றி பெருமையுடன் ப்ளவுஸ¤க்குள் அடங்கியிருந்தன.
அழகிய பொட்டு, சின்ன விபூதி கீற்று, சற்றே ஈரமான துண்டால் முடிந்த தலைமுடி, இடுப்பைச் சுற்றி கட்டியிருந்த புடவை, பளபளக்கும் தாலி.. இவற்றுடன் தேவதை போல கதவை திறந்தாள்.. ராஜு முதலில் உள்ளெ வர, ரவி பின்னாலேயே நுழைந்தான். ரவிக்கு தன் அண்ணியை பார்த்ததும் பிரமிப்பு ஏற்பட்டது. கல்யாண தினத்தை விட இன்னமும் பொலிவாக இருக்கிறார்களே என்று வியந்தான். ராஜு அவனிடம், “ரவி, பராக்கு பார்க்காம, நேரே மாடியில உன் ரூமுக்கு போ. எங்களுக்கு நிறைய வேலை இருக்கும். அதே மாதிரி நீயும் உன் வேலையை கவனி. அண்ணியை தொந்தரவு செய்யாதே.” என்று சொல்லி பாத்ரூமிற்குள் சென்று விட்டான். ரவியும் தன் உடமைகளை எடுத்துக் கொண்டு மாடிக்கு சென்றான். போகும் போது, அண்ணியை பார்த்து, “அண்ணி, சுது எப்படி இருக்கான்?” என்று கேட்டான்.

“அதுக்கென்ன. வால்தனம் ஜாஸ்தி ஆகுது. ஸ்கூல்ல எப்பவும் கம்ப்ளெய்ண்ட்தான்.”
“அது எப்படிங்க? ராஜு அண்ணன் எப்பவுமே ஸ்கூல்ல அமைதியாத்தான் இருப்பார். நாந்தான் படு லூட்டி. உங்க பையன் எப்படி என்ன மாதிரி ஆயிட்டு வரான்?”

அனிதா, அவனை முறைத்தவாறே, “ஏன். நான் லூட்டித்தனம் பண்ணியிருக்கக் கூடாதா? ம்ம்ம், சரி சரி, நீ மாடிக்கு போய் ஆகிற வேலையை கவனி” என்றவாறு தன் மகனை கவனிக்க சென்று விட்டாள்.
அன்று முதல், ரவி மெதுவாக தன் அண்ணன் குடும்பத்தில் ஒரு சேவகனாக மாறிவிட்டான். காய்கறி வாங்குவதிலிருந்து, சுதுவை பள்ளிக்கு ரெடியாக்குவது வரை ரவியின் வேலைப்பளு மெதுவாக அதிகரித்தது. இதற்கு இடையில், அவன் தனது காலேஜ் படிப்பையும் விடாமல் செய்து கொண்டிருந்தது அவனுடைய புத்திசாலித்தனத்தால் மட்டும்தான். அடிக்கடி, ரவியும் அனிதாவும் கடைக்கு போவார்கள். முக்கிய சாமான் வாங்க வேண்டுமென்றால் மட்டும், ராஜுவும் அனிதாவும் செல்வார்கள். மற்ற எல்லாவற்றிற்கும், ரவி ஒரு அடியாளாகிவிட்டான். செடிக்கு தண்ணி ஊற்றுவது, சுதுவுக்கு உணவூட்டுவது, துணிகளை உலர வைப்பது போன்று ரவியின் பணிகள் அவனுடைய பொழுது போக்கு நேரத்தை ஒட்டுமொத்தமாக ஒழித்து விட்டன. சில நாட்களில், இரவிலும், சுதுவை பார்த்துக் கொள்ள நேர்ந்தால், அவனது தூக்கமும் கெட்டுவிடும். அப்படி இருக்கும் போது ஓர் இரவு, ரவி படித்துக் கொண்டிருந்தான். ராஜுவின் பெட் ரூம் கீழெ இருந்ததால், கவலைப்படாமல், தன் ரூமின் வெளிச்சத்தில் அடுத்த நாள் பரீட்சைக்காக படித்துக் கொண்டிருந்தான். மிகவும் முக்கியமான் பரீட்சை அது. அன்றிரவு படிக்காவிடில்,

அவனது நிலமை மோசம். ஆனால், முழி இரவு முழித்தால், எளிதில் முடித்துவிடலாம் என்ற நம்பிக்கை இருந்தது ரவிக்கு. மணி 1:30 ஆகும் போது, ரவிக்கு லேசாக தூக்கம் வந்தது. தனக்கு ஒரு பாபி போட்டுக் கொள்ளலாம் என்று எண்ணி, கீழே படியிறங்கி போனான். லைட்டை போடாமலேயே, தட்டி தடவி காபியை கலந்துவிட்டான். சரியாக தெரியாத்தால், சற்று அதிகமாகவே கலந்து இரண்டு கப்புகளில் ஊற்றிக் கொண்டு மாடி ரூமுக்கு போக எத்தனித்தான். யாரோ விசும்பும் சத்தம் கேட்டது. ரவி அதை அதிகம் பொருட்படுத்தாமல், மாடிப்படியில் ஏறியதும். ராஜுவின் படுக்கை அறைக் கதவு மெதுவாக திறந்தது. ரவி, ராஜுவைத்தான் எழுப்பி விட்டோம் என்று எண்ணி பயந்தான். ஆனால், அந்த அறையிலிருந்து வெளியே வந்தது அவனுடைய அண்ணி. அவளுடைய அழகிய கண்கள் சற்று சோர்ந்து, சிவந்து ஈரமாக இருந்தது. ரவி மாடிப்படியில் இருப்பதை கூட கவனிக்காமல், அவள் பின்கட்டுக்கு போய் கதவை திறந்து, போர்வெல் செட்டிடம் சென்று அமர்ந்துவிட்டாள். ரவி, மாடிக்கு போய்விடலாமா என்று யோசித்தான். நிறைய படிக்க வேண்டி இருந்தது. ஆனால், தன் அண்ணிக்கு ஏதோ கவலை இருக்கிறதை உணர்ந்து, காபியுடன் அவனும் பின்கட்டுக்கு போனான்.

“அண்ணி, என்னண்ணி, இங்க வந்து உட்கார்ந்திருக்கீங்க? தூக்கம் வரலையா?” என்று கேட்டவாறே அவள் அருகில் அமர்ந்தான்.

“உனக்கென்னடா வேலை இங்க? மேலே போய் படி.”
“அண்ணி, படிப்பு இருக்கட்டும். உங்களுக்கு என்ன ஆச்சு? ஏன் இப்படி கண்ணெலாம் வீங்கியிருக்கு? எனக்கு விசும்புற சத்தம் கூட கேட்டுது.”
“ஒட்டுக் கேட்கிறயா என்ன? போய் வேலையை பாருடா. இதுக்கும் உனக்கும் சம்பந்தம் இல்லை.” என்று அனிதா அவனை உதாசீனம் செய்தாள்.
“சரி, என்கிட்ட சொல்லலைன்னா பரவாயில்லை அண்ணி. இந்த காபியை மட்டுமாவது எடுத்துக்கோங்க. நானும் உங்க கூட உட்கார்ந்து குடிக்கறேன்.” என்று அவளிடம் ஒரு கப்பை நீட்டினான். காபி நன்றாகவெ சுடச்சுட மணமாக இருந்ததால், அனிதாவும், “ம்ம்ம். சரி” என்று காப்பியை வாங்கிக் கொண்டாள். இருவரும் சற்று நேரம் ஒன்றும் பேசாமல் காபி அருந்தினர். ரவி மெதுவாக மீண்டும் படிக்க மாடிக்கு போக முயலுகையில், அனிதா சற்று விசும்பினாள்.

“அண்ணி? என்னாச்சு? என் கிட்ட சொல்லுங்க அண்ணி?” என்று கேட்டான். பதில் சொல்லாமல், அனிதா தன் முட்டியை கட்டிக் கொண்டு, முகம் புதைத்து தேம்பினாள். “அழாதீங்க அண்ணி. என்னாச்சு? அண்ணன்கிட்ட சொல்லி எல்லாம் சரி பண்ணிடலாம்” என்று எல்லாம் சமாதான படுத்த முயன்றும், அனிதா நிறுத்தவில்லை. கிட்டத்தட்ட 3 மணி நேரம் அந்த இடத்தில் அமர்ந்து கண்ணீர்விட்டாள். ரவியும் பொறுக்க முடியாமல், அவளுடனேயே அங்கு அமர்ந்து இருந்தான். ஆனால், அவள் அவனிடம் ஒன்றுமே சொல்லவில்லை. திடீரென்று நாலு மணிக்கு அனிதா எழுந்து, மீண்டும் தன் படுக்கை அறைக்குள் சென்று விட்டாள்.

ஒன்றும் புரியாத ரவி, தன் அறைக்குள் நுழைந்ததும் படிக்க தெம்பில்லாமல் சோர்ந்து தூங்கிவிட்டான். எதிர்பார்த்தது போல அந்த பரீட்சையில், மிகவும் மோசமாக க்ரேட் வாங்கினான். அதை உடனே அறிந்த ராஜு, கன்னாபின்னாவென்று ரவியை திட்டினான். பக்கத்தில் அனிதா இருக்கிறாள் என்று கூட பாராமல் திட்டிவிட்டான். ரவியின் மனம் மிகவும் வேதனைப்பட்டது. “படிக்காமல், ராத்திரி அப்படி என்னதான் பண்ணி கிழிச்சுட்ட?” என்று ராஜு மீண்டும் அவனைத் திட்ட, ரவி ஒன்றும் பேசாமல் தலை குனிந்தான். “ஏண்டா, இந்த வயசில ஏதோ பொண்ணை பத்தி நினைச்சுகிட்டு ராத்திரி நேரத்தை போக்கிட்டியா என்ன? அடுத்த தரமாவது, கண்ட பொண்ணை பற்றி நினைக்காமல் படிக்கிற வழியைப்பாரு” என்று சொல்லி உள்ளே போய்விட்டான். மனமொடிந்த ரவி மாடிக்கு சென்று கதவை தாளிட்டுக் கொண்டான். ஒரு அரை மணி நேரத்திற்கு பின், யாரோ தட்டினார்கள். “என்னை திட்டினது போறலையா?” என்று கோவத்துடன் ரவி கத்த, “ஹ்ம்ம். இது அனிதா. நான் திட்ட வரலை.. உனக்கு காபி கொண்டு வந்திருக்கேன்” என்றாள். இதுவரை அவனது அறை பக்கமே வராத அண்ணி இன்று இங்கு வந்ததில் அதிர்ந்தான் ரவி. உடனே கதவைத் திறந்து, “ஸாரி அண்ணி. அண்ணன் மேலதான் கோவம்” என்று நெளிந்தான்.
அனிதா சிரித்துக் கொண்டே. “சரி, இந்தா காபி. அப்புறம்.

ஒண்ணு சொல்ல மறந்துட்டேன். அன்னிக்கு ராத்திரி என் கூட இருந்ததால் தானே உனக்கு பரீட்சையில் ப்ராப்ளம் வந்தது. என்னை மன்னிச்சுடு. ஆனால், நீ என் கூட இருந்ததுக்கு.. தாங்க்ஸ்.” என்று சொல்லி, ரவியின் நெற்றியில் இச் என்று ஒரு முத்தம் பதித்துவிட்டு, படியிறங்கி சென்றாள். அனிதா, அவனது பதிலுக்கு காத்திராதது நல்லதாகிப் போனது. ஏனெனில், ரவிக்கு அப்போது முகமெல்லாம் வியர்த்து, வாயிலிருந்து வெறும் காத்துதான் வந்தது..

ரவியும் அண்ணியும், அதற்கு பிறகு மெதுவாக நண்பர்களாக நெருங்க ஆரம்பித்தனர். ரவி, அண்ணிக்கு செஸ் விளையாட்டும், போக்கர் விளையாட்டும் கற்றுக் கொடுத்தான். அனிதா அவனுக்கு தோசை சுடவும், வாஷிங் மெஷினில் துணி துவைக்கவும் கற்றி கொடுத்தாள். இருவருடைய நட்பும் அழகாக வளர்ந்தது. பல பல சமாசாரங்களை பற்றி விவாதித்து, ஒருவர் மற்றவரின் விவாதத்தை ரசிக்க ஆரம்பித்தனர். சுதுவும், சில சமயங்களில் அவர்களது பேச்சில் பங்கு பெறுவான். ஆனால், எப்போதுமே, ராஜுவுக்கு இப்படி வெட்டி பேச்சு பேசுவதில் இஷ்டமில்லை. “ரெண்டு பேரும் இப்படி பேசி பேசியே நேரத்தை வேஸ்ட் பண்றீங்க.” என்று திட்டுவான். ஆனால், உள்மனதில், தன் தம்பியும், மனைவியும் நண்பர்களாக பழகுவது ஒருவித நிம்மதியை தந்தது அவனுக்கு. இப்படி இருக்கும் போது ஒரு நாள், அனிதா சுதுவிடம் ஏதொ வேலை செய்து கொண்டிருந்த்தால், ரவியை ஒத்தாசைக்கு கூப்பிட்டாள். “சரி, அண்ணி. எனக்கும் இன்னிக்கு அவ்வளவா படிக்க வேணாம். என்ன ஹெல்ப் வெணும் சொல்லுங்க?” என்றான். “அந்த துணி எல்லாம் துவைச்சு டிரை ஆகியிருக்கும். நீ அதை எல்லாம் கொஞ்சம் மடிச்சு வையேன்.” என்றாள், சுதுவின் தலை முடியை வாரிக்கொண்டே. “சரி, அண்ணி.” அனிதா அன்று தன் உள்ளாடைகளை சேர்த்து துவைத்தது மறந்து விட்டது. ரவியும் அதை உணராமல், எல்லா துணிகளையும் தன்னை சுற்றி வைத்துக் கொண்டு, மடிக்கலானான். ராஜுவின் ஷர்ட், பனியன், பேண்ட், ஜட்டி என்று எல்லாவற்றையும் மடித்து ஓரமாக வைத்தான். அடுத்து சுதுவின் துணிகள்.

எல்லாவற்றையும் படித்து வைத்ததும், சுதுவின் ஒரு ஜட்டி மட்டும் பிங்க் கலரில் சற்று பெரிதாக இருந்தது. புரியாமல், அதையும் மடித்து, சுதுவின் துணிகளுடன் வைத்தான். அங்கே சுது எதற்காகவோ அடம்பிடிக்க, அண்ணி அவனை சமாதானப் படுத்த முயன்று கொண்டிருந்தாள்.

மற்ற துணிகளையும் மடிக்க தொடங்கினான். அண்ணியின் புடவைகள் மூன்று இருந்தன. அவற்றை நேர்த்தியாக மடித்து வைத்தான். அடுத்து கையில் சில துக்கடா துணிமணிகள் அகப்பட்டன. அவளுடைய ப்ளவுஸ் ப்ரா வகையறாக்கள். ‘ஹ்ம்ம்ம். பேசாமல் மடித்து வைத்து விடலாம். இதைப் பற்றி கேட்டு அனாவசியமாக வெட்கப்படவேண்டாம்..’ என்றெண்ணி, ப்ராக்களை ஒன்றன் பின் ஒன்றாக மடித்து வைத்தான். எல்லா ப்ராக்களும் சைஸ் 36c தான். சிவப்பு, கருப்பு, வெளிர் நீலம், வெள்ளை என்று பல கலர்களில் இருந்தது. சில ப்ராக்களுக்கு முன்னால் கொக்கி இருந்தாலும், முக்கால்வாசிக்கு, பின்னால்தான் கொக்கி இருந்தது. சில ப்ராக்களில் லேஸ் வைத்து தைத்து இருந்தது. குறிப்பாக ஒரு சிவப்பு ப்ரா அவனை மிகவும் ஈர்த்தது. அதையும் மடித்து விட்டு, மிச்சம் இருந்த துணிகளை பார்த்தான்.. எல்லாம், அவனது அண்ணியின் விதவிதமான பேண்டீஸ். ப்ராக்களைவிட பேண்டீஸில் மிகவும் வெரைட்டி இருந்தது. குறிப்பாக ஒரு சிவப்பு பேண்டீ, தாங் போல டிசைன் செய்யப்பட்டிருந்தது. மற்ற ஜட்டிகளை மடித்து வைத்துவிட்டு, அந்த சிவப்பு பேண்டீயை மட்டும் மெய் மற்ந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தான், ரவி. அதன் முன்பாகத்தில், பாதி உள்ளங்கை அளவில் ஒரு முக்கோணம். அதிலிருந்து அடியே செல்லும் ஒரு நாடா நேராக இடுப்பு நாடாவுடன் சேர்ந்திருந்தது. இதை அணிபவரின் பின்புறம் முழு அம்மணமாக தெரியும். தன் அண்ணி இதை போடுவாரா என்று ஆச்சரியத்துடன் அதை பார்த்து ரசித்தான் ரவி.
திடீரென்று அங்கு வந்த அனிதா, “டேய், கழுதை. அதை எல்லாமா மடிச்சு வெக்கறே? ச்சீய். அதெல்லாம் என்னோட அண்டர்கார்மெண்ட்ஸ்-டா. சொல்லவே வெட்கம் பிடுங்கி தின்னுது. ஏண்டா, என்னோட அதை எல்லாம் போய் தொட்டு.. மடிச்சு. ச்சீய்” என்று அவன் கையிலிருந்ததை பிடிங்கினாள். “ஸாரி அண்ணி, நீங்கதான் எல்லாத்தையும் மடிச்சு வைக்க சொன்னீங்க. அதனாலதான். அப்புறம் அந்த சிவப்பு பேண்டீ வெறும் கயிறு மாதிரி இருந்ததால, எப்படி இருக்குனு பிடிச்சி பார்த்தேன்.. அவ்வளவுதான்”
“வாயை மூடுடா. அதை எல்லாம் விவரமா கேட்டேன் உங்கிட்ட? சரி சரி.. போய் வேலையை பாரு” அனிதாவின் முகம் மிகவும் சிவந்திருந்தது. ரவியும் அதை கவனித்தான். அவன் மாடிக்கு போகும் போது, “அண்ணி, அப்புறம், சுதுவுக்கு ஒரு ஜட்டி பிங்க் கலர்ல இருந்தது. அதையும் மடிச்சு வைச்சிருக்கேன். ஆனால், மத்ததை பார்த்தப்புறம், ஸைஸை பார்த்தா அது உங்க ஜட்டின்னு நினைக்கிறேன். நீங்களே எடுத்து பார்த்துக்குங்க.” என்றவாறு மாடு ஏறினான். அனிதாவுக்கு வெட்கம் பிடுங்கி தின்றது. உடலெல்லாம் கூசி தலை குனிந்து நின்றாள். ஆனால், அதே நேரத்தில், அவளுடைய உதட்டில் ஏதொ ஒரு வித புன்னகையும் தோன்றியது. மாடிப்படியிலிருந்து திரும்பி பார்த்த ரவி அந்த சிரிப்பை கவனிக்க தவறவில்லை.
மறுநாள் முதல் அவர்களது நட்பு பழையபடி தொடர்ந்தது. இதற்கிடையில், துணிகளை மடித்து வைப்பது, ரவியின் தின வேலை ஆகிவிட்டது. “துணியை மடிச்சு தரேன்னு, அப்படியே ஒவ்வொண்ணையும் பார்த்து நேரம் வேஸ்ட் பண்ணாதேடா” என்றாள், சிரிப்பை விழுங்கிக் கொண்டே. ரவியும், புரிந்தவனாக, ஒன்றும் பேசாமல், துணிகளை மடித்து கொடுப்பான். அவன் விரும்பும் சிவப்பு தாங் ஜட்டி அதற்கப்புறம் வரவே இல்லை. அவர்களிடையே துணிமணிகளை பொறுத்த வரையில், வெட்கம் துறந்து இருவரும் எல்லாவற்றையும் பற்றி பேசினர்.
ஒரு நாள், ராஜு அவசரமாக காலையிலேயே சுதுவை பள்ளிக்கு கூட்டி சென்று விட்டான். அங்கிருந்து அவனுக்கு நேரடியாக ப்ளைட் பிடிக்க வேண்டியிருந்தது. ஒரு வாரம் டூர் போகவேண்டி இருந்தது. எல்லோரும் சென்றபின், ரவி படிக்க உட்கார்ந்தான். அப்போது கீழிருந்து, தடாலென்று ஒரு சத்தம். பாத்ரூமில், துணி துவைத்து கொண்டிருக்கும் போது, சோப்பு தண்ணியில் அண்ணி வழுக்கி விழுந்திருந்தாள். ரவி அந்த சத்தம் கேட்டு ஓடிவந்தான். வெறும் பாவாடை, ப்ளவுஸ் போட்டுக்கொண்டு, இடுப்பை பிடித்தவாறு அனிதா மிகுந்த வேதனையில் தரையில் கிடந்தாள். “அண்ணி, என்னாச்சு?” “பார்த்தா தெரியலை? துவைக்கறப்ப வழுக்கி விழுந்திட்டேண்டா.” ரவி அவள் கையை பற்றி இழுத்து பார்த்தான். வலியில் கத்தினாள். “ஹ்ம்ம்ம்.. அண்ணி, உங்களை அப்படியே அசைக்காமல் தூக்கிப் போய் உங்க படுக்கையில போடணும். அப்புறம்தான் கொஞ்சம் கொஞ்சமா உங்க வலியை போக்கலாம்.. கொஞ்சம் பொறுத்துக்கங்க.” என்று அவளுடைய தோளுக்கு அடியிலும், தொடைக்கு அடியிலும் கை நுழைத்து, தன் அண்ணியை அலாக்காக தூக்கினான். அந்த வலியிலும், அனிதா, ரவியின் பலத்தை கண்டு வியந்தாள். அப்படியே தூக்கிக் கொண்டு போய் படுக்கையில் கிடத்தினான். “அம்மா. வலிக்குதே. யப்பா..” என்று குப்புற புரண்டு படுத்தாள் அனிதா. ரவிக்கு இது எதுவுமே மனதுக்கு எந்த சஞ்சலத்தையும் உண்டுபண்ணவில்லை. தன் அண்ணிக்கு என்ன தேவையோ, அதை மட்டும் செய்வதில் கவனமாக இருந்தான். அடுப்பில், தண்ணீரை கொதிக்க வைத்தான். பாத்ரூம் சென்று சோப் தண்ணீரை துடைத்து சுத்தம் பண்ணி, அவளது நனைந்த புடவையையும் எடுத்து வந்தான். ஒரு டவலால், அனிதாவின் மீதிருந்த சோப்பையும் துடைத்து விட்டான். அதற்குள், அடுப்பில் வைத்திருந்த தண்ணீர் கொதித்து விட்டது. அதில் சிறிது ஐயோடெக்ஸ் கலந்து, “அண்ணி, எங்க வலிக்குதுன்னு சொல்லுங்க?” என்று கனிவுடன் கேட்டான்.
அனிதா விழுந்தது அவளது தொடையில். அவளது புட்டத்திலும் தொடையிலும்தான் முழு வலியும். அதனால், சற்று இடுப்பும் வலித்தது. ஆனால், ரவியிடம், தன் குண்டியில் வலி என்றா சொல்ல முடியும். “இடுப்பிலதாண்டா. ரொம்ப வலிக்குதுடா.”
“நான் நீவி விடறேன், அண்ணி. வலி போயிடும்” ஒரு துண்டை எடுத்து அவளது பெருத்த பிருஷ்டங்களுக்கு மேல் வளைந்து நெளிந்த இடையை தடவிக் கொடுத்தான். துண்டை, வென்னீரில் தோய்த்து மெதுவாக ஒத்தடம் கொடுத்தான். அவனது விரல்கள் அவ்வப்போது அவளது இடையை தொடும்போது அனிதா நெளிந்தாள்.
“என்னண்ணி?”
“கூச்சமா இருக்குடா. கிச்சு கிச்சு பண்ணுது”
“நாந்தான அண்ணி. பொறுத்துக்கோங்க.” என்று அவளது இடையை நேர்த்தியாக பிசைந்தும் வருடியும் விட்டான். அப்போதுதான் தொலை பேசி அடித்தது. தன் கையால் கார்ட்லெஸ்ஸை எடுத்து அனிதா பேசினாள். ஏர்ப்போர்ட்டிலிருந்து ராஜு. “என்னடி? எல்லாம் சரியா இருக்கா?”
“இல்லை. நான் பாத்ரூமில் வழுக்கி விழுந்திட்டேன். ஒரே வலி. நீங்க இங்க வந்தா கொஞ்சம் ஹெல்ப்பா இருக்கும்”
“என்ன, ஏதாவது எலும்பு முறிஞ்சிடுத்தா என்ன?”
“இல்லை, ஸ்ப்ரெய்ன் தான். ஆனாலும் வலி தாங்கலை” என்றாள் முனகிக் கொண்டே. ரவியும் அவளது இடுப்பை பிடித்து பிசைந்து பொண்டிருந்தான்.
“அப்ப சரி, அது சீக்கிரம் போயிடும். எனக்கு மிக முக்கியமான மீட்டிங்டி இது. அப்படி எல்லாம் வர முடியாது. ஒத்தடம் போடு. எனக்கு ப்ளைட் நேரம் ஆகுது. அப்புறம் பேசலாம், என்ன?” என்று அவள் பதிலை எதிர்பாராமல் போனை வைத்து விட்டான் ராஜு. தன் மனைவி விழுந்ததும் கூட இந்தாளுக்கு ஒரு பொருளாக தெரியவில்லையே என்று மிகவும் கோபப்பட்டாள் அனிதா. கோபத்தை விட வருத்தமே அதிகமாக இருந்தது. நம்மை பற்றி கவலை இல்லாத இந்தாளுக்கு நான் ஏன் இப்படி காத்திருக்கிறேன் என்று தன்னை தானே கடிந்து கொண்டாள்.
அதற்குள், ரவி, அவளது மெலிந்த இடையை மஸாஜ் செய்வதை நிறுத்திவிட்டான். அவளுடைய படுக்கை அறையில், அனிதாவை பாவாடை ப்ளவுஸ்-ல் விட்டு விட்டு அவசர அவசரமாக ரவி வெளியெ சென்றான். “ரவி, எங்கேடா போறே?” என்று அனிதா கத்தியதற்கு பதில் கிடைக்கவில்லை. எழுந்திருக்க முடியாமல் என்ன செய்வது என்று அரை மணிநேரம் குழம்பினாள் அனிதா. நகர்ந்தாலே அவளது புட்டத்திலும் தொடையிலும் எக்கச்சக்க வலி.
அந்த நேரத்தில், ரவி, அழகாக ஒரு தட்டில் தோசை மற்றும் சட்னியுடன் அவளுடைய படுக்கை அறைக்குள் வந்து.”அண்ணி, நீங்க சொல்லிக் கொடுத்த மாதிரி பண்ணியிருக்கேன். நல்லா இருக்கா சொல்லுங்க” என்று அவளுக்கு ஊட்டி விட எத்தனித்தான். “ச்சீ. என்னடா இது. எனக்கு போய் ஊட்டி விடறே?” “அண்ணி, இதுக்கு போய் ஏன் வெட்க படறீங்க. உங்களுக்கு சீக்கிரம் இந்த வலி போகணும்னா, அசையாம இருங்க, நான் உங்களை கவனிச்சிக்கிறேன்” என்றான் கனிவுடன். அனிதாவின் கண்கள் ஈரமாயின. கணிகொள்ளாமல் இருக்கும் அவள் கணவன் எங்கே, இந்த இளம் காளை எங்கே.. “சரிடா, நீ என்ன வேணா செய்.”
சிரித்துக் கொண்டே, ரவி, அனிதாவுக்கு தோசை ஊட்டிவிட்டான். பிறகு அழகாக வாயையும் தொடைத்துவிட்டு, “ஹ்ம்ம்ம். அண்ணி, நீங்க மஸாஜுக்கு ரெடியா?” என்று மீண்டும் அவளது இடுப்பை பற்றி கொண்டான். அனிதா அவனது இடுப்பு மஸாஜை கண்களை மூடி ரசித்தாலும், அவளது வலி எல்லாம் புட்டத்தில் இருந்தது. கிட்டத்தட்ட ஒரு மணிநேரம் மசாஜ் செய்து சற்று களைத்து போய்விட்டான், ரவி. ஒரு அரை மணினேரம் அப்படியே கட்டிலின் அருகில் அமர்ந்து கண்ணயர்ந்தான். அனிதா அவனை அன்புடன் பார்த்தாள். ‘ நான் ஏன் இவனிடம் சங்கோஜப்பட வேண்டும்? என்னை நேசிக்கும் நண்பன்தானே இவன்.. இவ்வளவு பாசம் வைத்திருக்கிறானே. என் புருஷனை விட இவனுக்கு ஏன் இவ்வளவு அக்கறை’ என்றெல்லாம் அவளது மனதில் அசை போட்டாள்.
மீண்டும் ரவியின் கைகள் அவளது இடையை வளைத்து வருட ஆரம்பித்ததும், தன் எண்ணங்களிலிருந்து விடுபட்டாள். “ரவி, இன்னும் வலிக்குதுடா.”
“புரியல அண்ணி. இவ்வளவு மஸாஜ் கொடுத்தா கொஞ்சமாவது பெட்டராகணுமே? ஏன் ஆகலை.” என்று வியந்தவாறே அவளது இடுப்பை பிசைந்தான்.
“அது வந்து. அது வந்து.. இடுப்புல வலி எல்லாம் போயிடுச்சு. ஆனா, அதிகமான வலி அங்க இல்லடா.” என்றாள் தயங்கிக்கொண்டே.
“என்ன அண்ணி இது. நான் உங்க இடுப்பை போய் பிசைஞ்சு ஒரு வழி ஆக்கியாச்சு. உங்களுக்கு எங்கதான் வலின்னு சொல்லுங்க. அங்க தடவித்தரேன்.” என்று அவள் முதுகில் உரிமையோடு ப்ளவுஸ் பேல் கைவைத்து பேசினான்.
“அது வந்து. அது வந்து. சொல்ல வெட்கமா இருக்குடா.”
“வலியை நீங்கதான் அனுபவிக்கறீங்க. சொன்னா நான் ஹெல்ப பண்ணுவேன்.. இல்லேன்னா அண்ணன் வர வரைக்கும் இப்படித்தான். என்னங்க அண்ணி, சின்னப் பொண்ணு மாதிரி. சொல்லுங்க, எங்க வலிக்குது. இங்கயா?” என்று முதுகைத் தொட்டான்.
“இல்லை”
“இங்கயா?” என்று தோள்பட்டையை தொட்டான்.

“இல்லைடா” என்று தோளை குலுக்கினாள்.
“இங்கையா?” என்று அவளது அழகான கைகளை தடவினான்.
“இல்லைடா, மடையா. கையில வலின்னா, நான் ஏண்டா வெட்கப்படறேன்?” என்று உதட்டை கடித்து கொண்டாள்.
“அப்ப, இங்கயா” என்று அவள் பாவாடைக்கு சற்று மேல் இருக்கும் முதுகு எலும்பை தொட்டு தடவினான்.
“கொஞ்சம் கீழடா” அனிதா தன் உதட்டை கடித்துக் கொண்டே சொன்னாள்.
திடீரென்று, ரவியின் உணர்ச்சிகள் வேறு திசையில் திரும்பின. இதுவரை, அண்ணியாக இருந்தவள், இப்பொது அனிதாவாக தோன்றினாள். செய்வதறியாது, தன் கைகளை அவளது மதர்த்த பின்புறங்களில் வைத்து, “இங்கயா, அண்ணி?” என்றி தயங்கி கேட்டான்.
அனிதா மெதுவான முனகலில், “ஹ்ம்ம்ம்.. அங்கதாண்டா.” என்று கூவினாள்.
“அண்ணி, இங்க மஸாஜ் செய்யட்டா? உங்க பின்புறத்தை தொட்டா பரவாயில்லையா?” “ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்” அவனுடைய கணகளை தவிர்த்து பதில் சொன்னாள்.
மெதுவாக அவன் கைகளால் அவளது பிருஷ்டங்களை பற்றிக் கொண்டு பாவாடையோடு சேர்த்து பிசைந்தான். சற்று கீழிறக்கி அவளது தொடைகளையும் மெதுவாக அழுத்திவிட்டான். “ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்.” அனிதாவின் வலி மெதுவாக மறைய தொடங்கியது. இதயத்தில் ஒரு வலி தொடங்கியது, இருவருக்கும். சற்று தைரியம் வந்தவனாக, ரவி அவளது குண்டியை சப்பாத்தி பிசைவது போல துவைத்து எடுக்க ஆரம்பித்தான். அவ்வப்போது கைகளால், தொடைகளுக்கு நடுவிலும் வைத்து அழுத்த, அனிதா வெட்கமின்றி முனகினாள். கிட்டத்தட்ட பதினைந்து நிமிடம் வேறு ஒன்றும் செய்யாமல், அவளது குண்டியையே பதம் பார்த்தான், ரவி. அவனையே அறியாமல், அவனது கோல் எழுந்து ஜட்டியுடன் போராடியது. இதற்கு அப்புறம் என்ன செய்வது என்று இருவருக்கும் தெரியவில்லை.
அவளுடைய பாவாடை அவனுக்கு தடையாக இருந்தது. ரவி, மெதுவாக, “அண்ணி, உங்க பாவாடையை கொஞ்சம் கீழ இறக்கினா, நல்லா பண்ணலாம். உங்க தொடையையும் மசாஜ் செய்து தரேன். உங்களுக்கு பரவாயில்லைன்னா, கொஞ்சம் கீழ இறக்கறீங்களா?” என்றான். அனிதா ஒன்றுமே பேசவில்லை. அளவு தாண்டிவிட்டோமோ என்று பயந்துவிட்டான் ரவி. முகமெல்லாம் வியர்த்து விட்டது அவனுக்கு. ஒரிரு நிமிடங்களுக்கு பிறகு, அனிதா கைகளால் ஊன்றிக்கொண்டு தன்னை உயர்த்திக் கொண்டு, தன் பாவாடை நாடாவை அவிழ்த்தாள். பின் அதை சற்றி கீழே தள்ளி மீண்டும் படுத்துக் கொண்டாள். ஆனால், வெட்கத்தால், ரவியின் பக்கம் பாராமல், மறு பக்கம் தலையை திருப்பி கொண்டாள்.
புரிந்து கொண்ட ரவி, அவளது பாவாடையை மெதுவாக கிழே இழுத்து, முட்டி வரை கொண்டுவந்து விட்டான். வெளிர் நீல பாண்டீ அணிந்திருந்தாள். இரண்டு கோளங்களிலும் அழகாக படர்ந்திருந்தது அவளது ஜட்டி. அதன் அழகை பார்த்து ரசித்தான் ரவி. அவளது தொடையில் கை வைத்து மெதுவாக பிசைந்து விட்டான். அனிதா முனகுவது போல ஏதோ சத்தம் செய்தாள். தொடையின் உள்பாகத்தில் அழுத்தியவாறு கைகளை மேல் நோக்கி தடவ, அனிதா, தன்னையும் அறியாமல் தொடையை விலக்கி காட்டினாள். தொடைகள் சேரும் இடத்தில் பாண்டியின் மேலூடே கைவைத்து அழுத்தினான்.
“ங்ங்ஙா.ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்ம்.ரவீ…ஹ்ம்ம்ம். என்னடா பண்ண்ண்ணறே.ம்ம்ம்ம்..ச்சீய்” என்று ஏதோ வேறு உலகில் இருப்பது போல் பிதற்றினாள். ரவி அவள் தொடை இடுக்கை விட்டு, அவளது இரு கோளங்களிலும் கைவைத்து பிடித்தான். இரண்டையும் மெதுவாக பிடித்துவிட்டு பிசைந்தான். பிசைய பிசைய அவளது உடல் சூடேறியது. ரவியின் கோல் அவனது ஷார்ட்ஸை ஈரமாக்க தொடங்கியது. அவனது கைகள் பிசைய பிசைய, அவளது ஜட்டி மெதுவாக கிழிறங்க ஆரம்பித்தது. அவளுடைய குண்டிப்பிளவின் ஆரம்பத்தை முதன்முதலாக பார்த்தான். இன்னும் பார்க்க தூண்டியது அந்த இனிய பிருஷ்டங்கள். தன் கைகளால், அவளது தொடை வழியே, அவளது ஜட்டிக்குள் மெதுவாக கைவிட்டு அவளது அம்மணக்குண்டியை தொட்டுப் பார்த்தான். “பரவாயில்லையா, அண்ணி?” என்று அசட்டுத்தனமாக கேட்டான். “ச்சீய். கழுதை. அது வேணாண்டா.” என்றாளே ஒழிய, தன் குண்டியை அவன் பிடியிலிருந்து நகர்த்தவில்லை. மாறாக, தொடைகளை சற்று அதிகமாக விரித்தாள். “அம்மா. நான் ஸ்கூல்ல இருந்து வந்தாச்சு” சுதுவின் குரல் கேட்டதும், ரவியின் கைகள் சரக் என்று அண்ணியின் குண்டியிலிருந்து விலகின. அதே சமயம், அனிதாவும் தன் பாவாடையை இழுத்து இடுப்பில் கட்டிக் கொண்டாள். அதே நேரத்தில், சுது அந்த அறைக்குள் வந்தான். “அம்மா.

என்னாச்சும்மா உனக்கு? ஏன் இப்படி படுத்திருக்கே? ஏன் முகம் எல்லாம் சிவந்திருக்கு?” என்று கேள்வி மேல் கெள்வி கேட்டான். அனிதாவுக்கு வெட்கம் பிடுங்கித் தின்ன, ரவி, “சுது, அம்மா கீழ விழுந்து அடி பட்டுக்கிட்டாங்க. இப்ப நீ முதல்ல வாஷ் பண்ணிகிட்டு, கிச்சனுக்கு வா. உனக்கு தோசை சுட்டு தரேன். இன்னிக்கு அம்மாவை படுத்தாதே, என்ன?” என்று அவனை சமாளித்து மாத்ரூமிற்கு அனுப்பினான். படுக்கை அறையை விட்டு வெளியேறுமுன், அனிதாவை பார்த்தான். அவளும் அவனையே பார்த்தாள். இருவரும் களுக்கென்று சிரித்துவிட்டனர். “என்ன, சிரிக்கிறீங்க?” என்றான் சுது, பாத்ரூமிலிருந்து. “டேய், வரேண்டா.” என்று சிரித்துக் கொண்டே அனிதாவின் படுக்கை அறையில் இருந்து விலகினான் ரவி. அது முதல் அன்று இரவு வரை, ரவி சுதுவை நன்றாக பார்த்துக் கொண்டான். சுதுவுக்கு கணக்கு சொல்லித் தருவது, உணவு தருவது என்று எல்லா பணிகளையும் செய்தான். தன் அண்ணன் குடும்பத்துக்கு தானே இதை எல்லாம் செய்கிறோம் என்ற எண்ணம். அதே நேரம், அனிதாவும் புடவையை சுற்றிக் கொண்டு மெதுவாக நடமாடினாள்.. ஆனால், வலி இன்னமும் இருந்ததால், மீண்டும் சென்று படுத்துக் கொண்டாள்.
ரவிக்கு, காலேஜில் பரீட்சை முடிந்தபடியால், அவ்வளவாக் பிஸியும் இல்லை. அதனால், சுதுவை கதை சொல்லி தூங்கவைத்தான். எல்லாம் செய்து முடிப்பதற்குள் இரவு 10 ஆகிவிட்டது. இன்னும் ஒரு வேலைதான் பாக்கி. அண்ணியை சென்று பார்க்க வேண்டும். அவன் கைகள் அவளுடைய குண்டியை தொட்டது இன்னமும் அவன் மனதை வக்கிரமாக்கி கொண்டிருந்தது. நேரே அவள் அறைக்கு போனான். அனிதா குப்புறப் படுத்திருந்தாள். “அண்ணி, சுது தூங்கிட்டான். உங்களுக்கு எப்படி இருக்கு வலி?” என்றான் அக்கறையாக.

“உனக்குதான் தெரியுமே.. எங்க வலின்னு. இன்னமும் வலிக்குது. ஆனால் குறைஞ்சிருக்கு.”
“அண்ணி, ஏதாவது painkiller தரட்டுமா? சரியா போயிடும்.”
“ஏண்டா, இப்ப மசாஜ் கிடைக்காதா? இந்த வயசான அண்ணிக்கு அவ்வளவுதான் உபசரிப்பா?” என்று அவனை சங்கடத்துக்கு ஆளாக்கினாள்.
“இல்லண்ணி. உங்களை அப்படி தொட்டதிலிருந்து ரொம்ப தப்பு பண்ணிட்டதா தோணுது. என்னை மன்னிச்சிடுங்க.”