செல்வியின் முலைகளை பற்றி ஒரு நாவலே என்னால் எழுத முடியும். கல்லூரியில் படித்த மூன்று வருடங்களில் அந்த முலைகள் சூடிதாரினுள் மறைந்தவாறு என்னை ரொம்பவே பாடுபடுத்தின. அவளது முலைகள் சைஸ் 34 இருக்கலாம். எப்பொழுதுமே உருண்டு திரண்டு நின்றிருக்கும். அல்லது அவள் அப்படி உடையணிந்து வருகிறாளா? என தெரியவில்லை. கோயில் சிலையின் திரட்சி அந்த முலைகளுக்கு கட்டாயம் இருக்குமென என் மனகண்ணில் தெரிந்தது. துப்பட்டா நழுவும் சமயங்களில் அந்த முலைகள் குதிப்பதற்கு தயாரான பந்து போல என் கண்களுக்கு தென்படும்.
கல்லூரி காலகட்டத்தில் அவளது முலைகளை நினைத்து பலநாள் கை வேலை செய்திருக்கிறேன்.
செல்வி அழகான கறுப்பு. ஆனால் களையான முகம். கட்டழகான தேகம். நடுத்தர உயரம். கருமையான தலைமுடியை ஸ்டைலாக வெட்டியிருப்பாள். முகத்தில் தலைமுடி முன்னால் வந்து விழும் போதெல்லாம் அதை கையால் கோதி பின் தள்ளி கொண்டிருப்பாள். கண்கள் சிறியவை ஆனால் கவர்ந்திழுத்து விடும் கவர்ச்சி கொண்டவை. செதுக்கினாற் போன்ற மூக்கு. சிறிய மெல்லிய உதடுகள். சிரித்தால் பளீரிடும் வெள்ளை பல்வரிசை. வழுக்கி விளையாடும் சறுக்கு போல கழுத்து. பின்கழுத்தில் பூனைமுடிகள். சற்று அகன்ற முதுகில் சூடிதார் மறைக்காத மேற்பரப்பில் பூனைமுடிகள் கைபடாத ரோஜா இவள் என பறைசாற்றி கொண்டிருக்கும்.
செல்வியின் பின்புறம் மிக பெரியது என்றெல்லாம் கிடையாது. ஆனால் பார்க்கும் போதே ஆர்வத்தை தூண்டும் அழகான வடிவில் இருக்கும். சமயங்களில் சூடிதார் துணி அவளது பின்புறம் நடுவே பிளவினுள் மாட்டி கொள்ளும் போது அவளது குண்டியை நிர்வாணமாக பார்த்தது போலவே உணர்வே எனக்கு ஏற்படும்.
நாங்கள் கல்லூரியில் இருந்த போது நல்ல நண்பர்கள். வகுப்பறையில் என் பெஞ்சிற்கு முன்பக்க பெஞ்ச்சில் தான் செல்வி அமர்வாள். திடீரென அவள் எழுந்தால் அவளது பின்புற தரிசனம் கிட்டும். ஒரு முறை நல்ல மழையில் நாங்கள் நனைந்தபடி கல்லூரி முடித்து ஆள் ஆரவமற்ற சாலையில் நடந்து வந்து கொண்டிருந்தோம். செல்வி ஒரு வெள்ளை சூடிதார் அணிந்து இருந்தாள். அதற்கு மஞ்சள், சிவப்பு, கறுப்பு என ஒரு கலவையான நிறத்தில் துப்பட்டா அணிந்திருந்தாள். துப்பட்டாவை தலையில் குடையாய் பிடித்தபடி நடந்து வந்தாள். பெருத்த காற்றோடு மழை பெய்து கொண்டிருந்தது. ஒரு பாழடைந்த வீடு அருகே ஒதுங்கினோம். அவளது துப்பட்டாவின் பாதியை எனது தலையிலும் போர்த்தி விட்டாள். அவளது மூச்சு காற்றை உணரும் அளவு நெருக்கமாய் நின்றிருக்கிறேன். அவளது முலைகள் வழக்கத்தை காட்டிலும் கும்மென வடிவெடித்து மழையால் நனைந்த சூடிதாரில் உருண்டு திரண்டிருந்தது. முலை காம்புகளின் வடிவை கூட என்னால் பார்க்க முடிந்தது. பித்தன் போல அதையே உற்று பார்த்து கொண்டிருந்தேன். செல்வி என் தலையில் குட்டினாள். குற்றவுணர்வோடு நான் நிமிர்ந்து பார்க்க, அவள் பளீரென சிரித்தாள்.
“அய்யா இந்த உலகத்திலே இல்ல போல இருக்கு”
நான் மெளனமாய் புன்னகைத்தேன். அவள் என் ஜீன்ஸ் பேண்டை தோய்த்து பல நாட்களாயிற்றா என கேட்டவாறே என் தொடையில் கை வைத்தாள். எனக்கு மூச்சு முட்டியது. அவளது தலைமுடியிலிருந்து சொட்டு சொட்டாக நீர் எனது கையில் விழுந்து கொண்டிருந்தது. மழை பெய்வது சத்தமாய் கேட்டு கொண்டிருந்தது. எனக்கு வித்தியாசமான உணர்வு தோன்ற ஆரம்பித்தது. அவளது வெள்ளை சூடிதார் மழையில் நன்றாக நனைந்து விட்டதினால் அவளது உடலோடு ஒட்டியிருந்தது. உருண்டு திரண்ட தொடைகள்; ஒட்டிய வயிறு; வெள்ளை நிற பிரா; என் சுண்ணி விழித்து விறைக்க தொடங்கி விட்டது. அதே சமயம் எங்கள் கல்லூரி பெண்கள் சிலர் வேகமாய் ஓடி வந்து நாங்கள் நின்றிருந்த இடத்திற்கு அருகிலே மழைக்காக ஒதுங்கி நின்றார்கள். நாங்கள் இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் சற்று தள்ளி நின்று கொண்டோம். சிறிது நேரத்தில் மழை நின்று விட்டது. அவள் அவளது வீட்டிற்கும், நான் எனது ரூமிற்கும் போய் விட்டோம்.
சில மாதங்களில் கல்லூரி முடிந்தது. நான் டெல்லிக்கு மேற்படிப்பிற்காக பயணமானேன். செல்வி இரண்டொரு முறை கடிதம் எழுதினாள். நானும் பதில் எழுதினேன். அப்புறம் தொடர்பு விட்டு போய் விட்டது. நான் டெல்லியிலே வேலைக்கு சேர்ந்தேன். செல்விக்கு கல்லூரி முடிந்த இரண்டாவது வருடமே திருமணம் முடிந்தது என்றும் அதற்கடுத்த வருடமே குழந்தை பிறந்தது என்றும் ஒரு கல்லூரி நண்பன் ஒருவன் சொன்னான்.
செல்வியும் நானும் மழைக்கு ஒதுங்கி நின்ற சீன் அடிக்கடி என் மனக்கண் முன்னால் நிழலாடும். அவளை அன்று முழு சம்மதத்துடன் அனுபவித்திருக்க முடியும். சான்ஸை தவற விட்டு விட்டோம் என நினைத்தேன். அதற்கு பிறகு மற்ற பெண்களுடன் எனக்கு வாய்த்த எந்த சந்தர்ப்பத்தையும் நான் தவற விட்டதில்லை.
நான் கல்லூரி முடித்து ஆறு வருடங்களுக்கு பிறகு டெல்லியிலிருந்து சென்னைக்கு வந்து வேறொரு கம்பெனியில் வேலைக்கு சேர்ந்தேன். இன்னும் திருமணமாகவில்லை. வேலை நேரம் மிக அதிகமென்பதால் பழைய நண்பர்கள் யாரையும் நான் சந்திக்கவில்லை.
ஒரு நாள் கம்பெனியில் மிக பிஸியாக இருந்த போது என் செல்ஃபோன் சிணுங்கியது.
“ஹலோ”
எதிர்முனையில் ஒரு பெண் குரல். கிருஷ்ணா இருக்கிறாரா? என கேட்டது. யாருடைய குரல் என்று என்னால் கண்டு பிடிக்க முடியவில்லை. சொல்லுங்கள் என்றேன் இது யாருடைய குரல் என தெரியாமலே.
“செல்வி பேசுறேன்”
அன்று நாங்கள் 45 நிமிடம் போனில் பேசினோம். அவளது கணவனை பற்றி மிக உயர்வாக சொன்னாள். மகனுக்கு ஐந்து வயதாகிறதாம். புறநகர் பகுதியில் சொந்தமாய் வீடு வாங்கி குடியிருக்கிறார்கள். அவளுடைய செல் ஃபோன் நம்பரை எனக்கு தந்தாள். அதற்கு பிறகு தினமும் அவளிடம் பேசுவேன். என்னை வீட்டுக்கு வரவேண்டுமென அழைத்து கொண்டே இருந்தாள். நான் வருவதாய் உறுதியளித்தேன்.
செல்வி ஆறு வருட இடைவேளைக்கு பிறகு என்னிடம் பேசியதற்கு பிறகான மூன்றாவது நாள். இரவு ஒரு மெசெஜ் அனுப்பினாள். காலியாக இருந்த மெசெஜின் கீழ் “சும்மா விரல் பயிற்சிக்காக” என்று எழுதபட்டிருந்தது. நான் என் செல் போனில், “விரல்களை வேறு நல்ல காரியங்களுக்கு உபயோகபடுத்தவும்” என டைப் செய்து பதில் மெசெஜ் அனுப்பினேன். “உன் விரல் நல்ல காரியங்கள் செய்கிறதா” என பதில் வந்தது. நான் யோசிக்கவில்லை. “உன் அனுமதி இருந்தால் என் விரல் நல்ல காரியங்களை செய்யும்” என பதில் மெசெஜ் அனுப்பினேன். “அனுமதி குடுத்தாயிற்று” என பதில் வந்தது. “மழை நேரத்தில் நீயும் நானும் ஓரிடத்தில் ஒதுங்கிய போது என் விரல்கள் உன் அழகிய உடலில் நல்ல காரியங்கள் செய்திருக்க வேண்டும் ஆனால் செய்யவில்லை.” இந்த மெசெஜ் அனுப்பிய பிறகு அவள் தரப்பிலிருந்து பதில் இல்லை. எனக்கு பதற்றமாய் இருந்தது. அடடா தவறு செய்து விட்டோமே என இரவு தூக்கம் வரவே வெகு நேரமாகி விட்டது.
காலை எழு மணியிருக்கும். செல் ஃபோன் அடித்த சத்தத்தை கேட்டு கண் விழித்தேன். ஃபோனில் செல்வி.
“ஏண்டா அப்படி மெசெஜ் அனுப்பின?”
“உண்மையை தான் சொன்னேன்”
“இப்ப எதுக்கு அதை நினைச்சு பீல் பண்ற”
“திரும்ப சான்ஸ் கிடைக்காதான்னு நினைச்சு தான்.” இது கனவா அல்லது தூக்க கலக்கத்தில் உளறி கொண்டிருக்கிறேனா என்று தெரியாமல் பேசி கொண்டிருக்கிறேன்.
“உனக்கு ரொம்ப தைரியம். அவரு ஆபிஸிற்கு போனதற்கு பிறகு திரும்ப பேசுறேன்” என செல்வி ஃபோனை கட் செய்தாள்.
இரண்டு மணி நேரம் கழித்து செல்வி திரும்பவும் ஃபோன் செய்தாள். “என்னடா பண்ணிட்டு இருக்கு உன் விரல்” என சிரித்தாள். “வரட்டுமா உன் வீட்டுக்கு” என கேட்டேன். “அய்யாவுக்கு பொறுமையில்லையா?” என திரும்பவும் சிரித்தாள். “ஆமா” என்றேன். “அவரு மதியம் வந்துடுவாரு” என்றாள்.
“பரவாயில்ல நான் வரேன்.”
புறநகர் பகுதியில் இருந்த அவளது வீட்டிற்கு நான் போகும் போது மதியமாகி விட்டது. அவளது கணவன் வீட்டில் இருந்தான். செல்வி கொஞ்சம் கூட மாறவே இல்லை. எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. குள்ளமாய் கட்டையாய் தலையில் வழுக்கையுடன் இருந்த அவளது கணவனை பார்த்த போது எரிச்சலாக இருந்தது. ஆனாலும் நான் எதுவும் காட்டி கொள்ளவில்லை. அவர்களது மகன் பள்ளிக்கு சென்றிருக்கிறான்.
தூரத்தில் சமையலறையில் செல்வி சமைத்து கொண்டிருப்பதை பார்த்தவாறே அவளது கணவனிடம் பேச்சு கொடுத்து கொண்டிருந்தேன். புடவையில் செல்வியை பார்க்கும்போது அவள் கொஞ்சம் கூட மாறவே இல்லையென உணர்ந்தேன். அப்படியே அதே வடிவான அழகு.
அவளது கணவன் அருகில் இல்லாத சமயம் அவளிடம் என்ன நிற உள்ளாடை அணிந்து இருக்கிறாள் என கேட்டேன். எதுவும் அணியவில்லை என சொன்னாள். அவளது கணவன் எதோ வாங்குவதற்காக கடைக்கு கிளம்பினான். அவனது தலை தெருவோரத்தில் மறைந்தவுடன் இருவரும் கட்டி அணைத்து கொண்டோம். என் பல நாள் கனவு முலைகள் என் கைபிடியில். அவள் என் பேண்ட் ஜிப்பை திறந்தாள். என்னுடைய சுண்ணி விறைத்து நின்றிருந்தது. ஒரு தேர்ந்த நிபுணர் போல அதை நீவி விட்டாள் செல்வி.
“உன் புருஷன் வர்றதுக்கு இன்னும் எவ்வளவு நேரமாகும்?”
“பத்து நிமிஷமாகும்”
பத்து நிமிடத்தில் அவளது முலைகளை ஆசை தீர முழுமையாய் பார்க்க வேண்டும் என நான் நினைத்து கொண்டிருந்த போதே அவள் புடவையை இடுப்பு வரை தூக்கிக்கொண்டு என் மடி மீது அமர்ந்தாள். “என்ன?” என நான் கேட்கும் போதே அவள் புடவைக்குள் இருந்த குளிர்ந்த புண்டை என்னுடைய சுண்ணியை கவ்வி அப்படியே வழுக்கி கீழ் இறங்கி முழுமையாய் உள்வாங்கியது. இருவரும் முழுமையாய் உடை அணிந்திருந்தாலும் ஓல் ஓத்தோம்.
அவள் என் இதழ்களை கவ்வியபடி என் மடி மீது அமர்ந்து மேலும் கீழுமாய் ஓத்து கொண்டிருந்தாள். நான் அவளது ஜாக்கெட்டிலிருந்து இரு முலைகளுக்கு விடுதலை கொடுத்தேன். அவை நான் கற்பனை செய்ததை விட திரட்சியாய் உருண்டு நின்றிருந்தது. அவற்றை நான் சப்பிக் கொண்டிருக்கும் போதே அவள் என் மீது வேகமாய் ஓல் ஓத்து கொண்டிருந்தாள்.
“உன் புருஷன் வந்துட போறான்”
“வந்தா வந்துட்டு போகட்டும்” என்றாள் செல்வி
கதவு தாளிடப்படாமல் இருப்பதை பார்த்தேன்.
கதவை திறந்தாலே செல்வி என் மேல் அமர்ந்து ஓல் ஓத்து கொண்டிருப்பது தான் தெரியும். ஆனால் எதோ ஒரு வெறியில் இருவரும் வேகவேகமாய் ஓல் ஓத்து கொண்டிருந்தோம். அவளது முலைகள் இரண்டும் என் கையில். எங்களிருவர் இதழ்களும் ஒன்றையொன்று கவ்வியபடி இருக்க நானும் என் இடுப்பை அசைத்தவாறு இருக்க, செல்வி என்னை இறுக்கமாய் அணைத்தவாறு தனது குண்டியை தூக்கி தூக்கி அடித்து கொண்டிருந்தாள். அவளது ஈரமான புண்டை எனது சுண்ணியை இறுக்கமாய் கவ்வி எல்லையில்லா ஆனந்தத்தை தந்து கொண்டு இருந்தது. இருவரும் முழு உடையில் தான் இருந்தோம். செல்வி என் இதழ்களை அழுத்தமாய் கவ்வியபடி ஓப்பதை நிறுத்தினாள். உச்சநிலையை அடைந்து விட்டாள் என நினைத்தேன்.
எனக்கு அப்பொழுது தான் வேகம். அவளை அணைத்தவாறு அவளது முழு எடையையும் தாங்கியபடி எக்கி எக்கி அடித்தேன். அவளும் சுதாரித்து கொண்டு ஒத்துழைக்க, எல்லையில்லா ஆனந்தத்துடன் விந்து அவள் புண்டைக்குள் பீச்சியடித்தது. இருவரும் அப்படியே இரண்டொரு நிமிடங்கள் இருந்தோம். கதவருகே நிழலாடுவதை பார்த்தவுடன் நான் அவளை உசுப்பினேன்.
அவள் கணவன் கதவை திறந்த போது செல்வி சமையலறையில் இருந்தாள். என்னுடைய பேண்ட் சிப் திறந்து இருந்தது. விந்து மற்றும் செல்வியின் புண்டை பூசிய வெள்ளை திரவம் எனது சுண்ணி முழுவதும் இருக்க, சுண்ணி பேண்டை விட்டு வெளியே நீட்டிக் கொண்டு இருந்தது. நான் ஒரு செய்தி தாள் படிப்பது போல் பாவனை செய்து சுண்ணியை மறைத்து கொண்டிருந்தேன். செல்வியின் கணவன் அந்த புறம் நகர்ந்ததும் சுண்ணியை ஜட்டிக்குள் விட்டு உடையை சரி செய்து விட்டேன்.
செல்வியுடன் அதற்கு பின்பு பல சமயங்களில் பல முறை உடலுறவு கொண்டிருக்கிறேன். ஆனால் முதன் முறை அவசர அவசரமாக முழு உடையில் அவள் என்னை ஓத்ததை நினைக்கும் போதெல்லாம் என் சுண்ணி விறைக்க தொடங்கி விடுகிறது. மறக்கவே முடியாத அனுபவம் அல்லவா அது
